Op 26 juli hebben wij tot ons groot verdriet, veel te vroeg afscheid moeten nemen van onze fractiegenoot en vriend. Wij willen graag met u onze herinneringen aan Rudolf delen middels de toespraak die wij mochten houden tijdens zijn uitvaart.

Politiek was een belangrijk onderdeel van Rudolfs leven. Wat brengt mensen er toe om de politiek in te gaan? Een overtuiging, een roeping? Voor geld of applaus hoef je het in ieder geval niet te doen. Het vergt veel tijd, je bent vaak van huis en de resultaten zijn vaak maar ten dele zichtbaar. Toch heeft Rudolf in zijn leven veel tijd besteed aan de politiek. In 1996 werd hij raadslid voor D66 in Veendam en bleeft dit tot de verkiezingen van 2006. Iedereen heeft recht op zijn jeugdzondes zeiden wij wel eens gekscherend, maar gelukkig (voor ons) maakte Rudolf toen de overstap naar GemeenteBelangen. En bleef raadslid voor onze partij tot 26 juli j.l. Ik heb veel met Rudolf gesproken over politiek, maar nooit over zijn reden om er in te stappen. Maar terug kijkend kunnen we zien dat Rudolf het deed met overtuiging en vanuit een sterk gevoel dat democratie en alles er om heen het verdient om verdedigd te worden, daar waar het ter discussie komt te staan. Rudolf was niet een democraat met een hoofdletter D, bij hem waren het allemaal hoofdletters.

Voor GemeenteBelangen was Rudolf een zeer waardevolle aanvulling in 2006 en latere jaren. Hij bracht enorm veel kennis mee, maar ook inzicht, tactiek, strategie en nuance. Hij kon als geen ander afstand nemen van de materie om zo de grotere lijnen te zien. Om te beschouwen en zo heel gedegen en rustig zijn conclusies te trekken. Die hij vervolgens ook feilloos wist te verwoorden op zijn eigen rustige en bedachtzame wijze. In een partij met karakter en karakters, is dat van grote waarde. Niemand twijfelde ooit aan Rudolfs kennis of kunde. Die stond buiten kijf. Als we politiek met een spel zouden vergelijken, dan zou dat een schaakspel zijn en in dit spel was Rudolf een grootmeester. Altijd het hele speelveld overzien, een aantal zetten vooruit denken, soms wat geven om later weer te nemen en je altijd verplaatsen in je opponent. Want een overwinning ten koste van…………… is in feite geen overwinning. “Laat niemand achter” was een van de laatste adviezen die hij Henk Jan en mij gaf ten tijde van de coalitie onderhandelingen.

Rudolf had altijd oog voor de ander, ook al was hij het niet met ze eens. Ook dan ging hij nog in gesprek, bood de helpende hand of gaf advies. Als jarenlange eenmansfractie wist hij dat het als nieuwkomer of kleinere fractie niet makkelijk is om je staande te houden. Het tekent hem dat hij ook daar altijd een handreiking deed.

Toen dit jaar voor het eerst de vice voorzitter van de raad gekozen moest worden, was er eigenlijk geen verkiezing. Het was voor iedereen haast vanzelfsprekend dat hij deze functie in zou vullen. Dat sprak voor zich, zowel binnen als buiten de coalitie. Rudolf oversteeg de partijpolitieke beslommeringen en werd door iedereen gerespecteerd. Het was een mooi eerbetoon aan hem die hij zeer verdiend had.

Rudolf was scherp als het ging om de democratische legitimiteit van besluiten en bestuur. “De raad is de baas” een citaat dat nog werd aangehaald in de krant. Als deze ter discussie kwam, dan trok Rudolf ten strijde. Hij volgde de ontwikkelingen van gemeenschappelijke regelingen op de voet evenals de wet en regelgeving er om heen. Deels waren deze hem een doorn in het oog. Het bestuur meer op afstand, zonder de directe controle van de raad, het enige democratisch gekozen apparaat om te controleren, hij hield er niet van. Een van de laatste onderwerpen waar hij zich nog hard voor heeft gemaakt was dan ook het functioneren van een GR. Ik heb veel van hem geleerd op dit gebied en zal trachten net zo kritisch en oplettend te zijn als hij was. Naast de vele, vele andere zaken die we van hem mochten leren.

Tijdens de verkiezingscampagne van dit jaar kregen we in de gaten dat Rudolf zich niet lekker voelde. Dat weerhield hem er niet van om in de snijdende kou, samen met Nico, als vaste plakploeg overal de posters op te hangen. Ook deed hij mee aan de campagnezaterdagen en waar hij soms even gas terug moest nemen, sprong Hilda in. Wat een geweldig team en wat een toewijding.

Ondanks de diagnose en het behandeltraject dat daarop volgde, bleef Rudolf moedig, optimistisch en betrokken. Waar hij kon bezocht hij de vergaderingen. De vergadering waarin de nieuwe raadsleden zouden worden benoemd was lang en warm, maar hij wilde er bij zijn tot het einde. En dat lukte, op wilskracht en overtuiging.

Bij onze laatste vergadering op 9 juli was hij niet meer aanwezig, maar ook toen was hij er op afstand bij. En via de app kreeg Job, als reserve vice voorzitter en daarmee vervanger van Rudolf, nog advies van hem. En aanmoedigingen.

Betrokken en scherp tot het einde. De chemo’s gaven hem naar eigen zeggen ook een hoop tijd om te lezen. “vanuit de stoel kan ik een boel Christel” zei hij aan de telefoon. “Ik lees alles”, en dat deed hij ook. Er ontging hem niets.

Het is onwerkelijk om hier te staan en afscheid te nemen van iemand die zo midden in het leven stond. Een vol leven zoals dat zo mooi op de kaart staat. Waarin hij veel heeft betekend voor zijn gezin, zijn collega’s, zijn werk en de besturen en raden waarin hij actief was. Hij heeft ons veel gegeven en aan ons de taak om het politieke werk in zijn geest voort te zetten. Streng waar het moet, soepel waar het kan, rechtvaardig , met oog voor de omgeving en altijd gebaseerd op democratische legitimiteit.

Wij gaan ons best doen Rudolf, dank je wel voor al die mooie en waardevolle jaren.

 

Namens GemeenteBelangen Veendam

Christel Knot

fractievoorzitter